Zeynep Gözübüyük

Uzun İnce Bir Yol – Uyku Eğitimi Son Bölüm

En son 27 Ekim’de yazmışım uyku eğitiminin ilk gecesini. O zamandan beri hiç zaman bulamadım. Bebekle yalnız ilgilenince kendine tahminimden daha az vakit ayırabiliyormuş insan. Ayşe uyurken yemek mi yiyeyim, evi mi toparlayayım, iş mi yapayım derken bir bakıyorum uyanmış =) Bir de zaman bulamamayı geçtim insanın blog yazmak için kafasının sakin olması lazım. Benim uyku eğitimi esnasında çok da sakin, dingin olduğum söylenemezdi, emek ve sabır isteyen bir dönem gerçekten.

Bayram tatilinde yani Ekim ortasında başlayan uyku eğitimimiz yaklaşık 1 ay sürdü. Neden bu kadar uzun sürdü diye şaşırmayın. Bebek pışpışsız, kucaksız, emmesiz uyumayı çok daha kısa sürede öğreniyor. 1 hafta maksimum. Ancak olay gece uyanmalarını bitirmek. Ben Ayşe’nin kilo alımı sınırlarda olduğu için gece emzirmesini uyku eğitiminden önce kesemedim. Eğitimin bir parçası yaptım. Önce ilk geceden itibaren pışpışı kestim. Ve bir daha hiç pışpışlamadım. Son hallerimden sonra artık söz vermiştim kendime. Yazmış mıydım hatırlamıyorum. Ayşe’yi son zamanlarda pışpışlarken korkuyordum beline, omurgasına falan bir zarar vereceğim diye. O kadar tatminsiz olmuştu ki, çok şiddetli pışpışlanınca uyuyabiliyordu. 45.dakikadaki uyku döngüsünde uyanınca da aynı şiddette bir pışpış bekliyordu. Neyse ki bir daha hiç yapmadım.

Ayşe’nin zaten ağlayarak uyuyabildiğini, uyanınca geri dalamazsa çok sinirlenip ağlama krizine girdiğini de yazmışımdır. Benim uyku eğitiminde ağlatmaktan çekinmememin sebebiydi bu halleri. Öyle de ağlıyor böyle de diyerek en azından vicdanım rahat bir şekilde devam ettim. Ve sonu iyi olacaktı onun için. Düzgün, deliksiz uyumayı öğrenecekti. Şimdi 5-6 saat kesintisiz uyuyorum da görüyorum o bile ne kadar farklıymış. Onun için de sürekli uyandığı bir gece uykusu çok verimsiz oluyor, bütün günü de huysuz ve huzursuz geçirmesine neden oluyordu.

Yaklaşık 1 ayı özetlersem, ilk 3 gün elim sırtında, sonraki 3 gün yatağın yanında, sonraki 3 gün kapıda, sonraki 3 gün de kapıyı kapatıp dışarda durarak devam ettim tüm uykularında. Tabii ki banyo ve emme/biberon sonrası uykusu en kolayı. Sabah uykusu ikinci sırada. Öğlen ve öğleden sonra uykuları ise en inatçı uykular. Ayşe ilk ay hep sabah 05:00-05:30 gibi uyanmaya devam etti. O nedenle ilk sabah uykusu da kolay oluyordu. İlk gün 15 dakika ağladı, sonraki günler eğer doğru zamanda yatırırsam ağlama süreleri git gide azaldı. Hala uykuya ağlayarak geçiyor. Bu onun tarzı.

Gece uyanmaları gün içinde uyuduğu uyku sürelerine göre çok değişken oldu. Bazı geceler 6-7 saat hiç uyanmadı, bazı geceler 2 saatte bir uyandı. Nerede durmam gerekiyorsa orada durdum. Hep konuştum. Sesimi hep duydu. Bazı geceler uzun uzun ağladı, içim burkulsa da dua ettim sadece. Ve içimden hep “şimdi müdahale edersen bütün ağlatmalar boşa gidecek” diye geçirdim. Ancak kriz durumunda gidip kucağıma alıp sakinleştirip tekrar yatırdım.

Emzirmeyi kesmeyi de şu şekilde yaptım. 19:00’ya yatarken tok olduğuna emin olduğum için geceyarısından önce uyanırsa açlık olmadığını bildiğim için hiçbir şey vermedim. Gece 12’de 120cc biberonla anne sütü verdim. 2 saat sonra yine uyanınca ilk geceler az rezene verdim, birkaç gece sonra vermedim, ve uyanmamaya başladı. 05:00’te kesin uyanış yapıyordu, o zaman da mecbur emziriyordum. Emzirdıkten sonra yerine geri yatırıyordum ama uyumuyordu. 15 günden sonra 7.ay kontrolünde iyi kilo aldığını öğrenince gece emzirmesini kesmek için yeşil ışık yaktı doktorumuz. 120cc verdiğim anne sütünü 100cc-80cc-60cc-40cc-20cc şeklinde keserek tamamen bitirdim. Uyandığı zaman çok ağlarsa rezene de vermedim, yatır kaldır yaptım. İlk gece 10 dakika ağladı, 10-15 kez yatır-kaldır yaptım, sonraki geceler ağlama süreleri git gide azaldı ve uyanma bitti.

Tek sorunumuz kalmıştı. O da sabah 05.00 uyanmalarıydı. Gün içinde güzel uyuyordu. Sabah 1.5 saat, öğlen 2 saat, eğer 1 saat uyursa akşamüzeri 45 dakika yedek uyku. Akşamüzeri uykuları çok inatçı oluyordu ve çok ağlıyordu, ben de çoğunu slingde uyuttum. Her gün yürüyüşe başlamıştım, 45 dakika çok keyifle uyuyordu. Bu da one uyku eğitimi hediyem oldu. En zorlandığı uykuyu bayıla bayıla slingde uyumak. Öpe öpe uyuttum. Hep de konuştum. “Sana uyumayı öğretmeye çalışıyorum, senin iyiliğin için, inan ki ağlamana çok üzülüyorum ama bu senin için çok önemli, benim ve senin gün içinde mutlu ve dinç olmamız için” diye uzun uzun hep anlattım. Gözlerimin içine bakıp dinledi. Bence çok da iyi anladı. Evet, nerede kalmıştık. Sabah erken uyanış. Seride’yle son görüşmemiz bunun üzerineydi. Dedi ki 19:00’u 18:30’a çekelim. Uyur mu o saatte dedi, bayıla bayıla dedim. 19:00’u zor ediyordu. 18:30’da uykusu geliyordu ama ben biraz oyun banyo vs. oyalıyordum. 18:30’da uyutmaya başladım. Çok daha keyifle, az ağlayarak uyudu. Ve sabah 05:45-06:00 arasında uyanmaya başladı. Demek ki 19:00 geçmiş ona göre dedi Seride’yle. Deliksiz uyuyor mu? Bazı geceler hayır. Uyanıyor, azıcık ağlıyor tekrar dalıyor. İlk dişi de patladı. O gece de uyandı birkaç kez ama yanına gitmedim. Biraz takıldı ve uyudu. Diğer dişlerde ne olur bilemem. Ağlama süresi uzar ve şiddetlenirse yatır-kaldır yaparım.

Uzun ince bir yol bu uyku eğitimi. Şimdiki amacımız da 18:30 uyumasını 19:30’a, uyanışı da 07:00’ye çekebilmek. Hassas dengeler. Ayşe için uyku düzeni herşeyden önemli. İyi uyuduğu zaman günü de güzel geçiyor, akşam da rahat uykuya dalıyor. Bu gidişatı bozmadan biraz geciktirebilirsek iyi. Olmazsa da sorun etmeyeceğim. Sabah 6’da kalkmaya alıştım artık =) Şimdi Ayşe 8.5 aylık ve düzenimiz genelde şöyle, tabii ki sapmalar oluyor.

06:00 uyanış ve emme

08:00 kahvaltı

09:00-09:15  sabah uykusu

10:15-10:30 uyanış

12:30 öğle yemeği

13:15-13:30 öğle uykusu

15:30-16:00 arası uyanış ve meyve

18:00 banyo, masaj, süt (emme ve ek biberon)

18:30: uyku

Bazen gün içindeki uykularından ses veya başka sebeple uyanıyor, ağlıyorsa anlıyorum ki uykusunu almamış. O zaman bir sonraki uykuya biraz daha erken yatırıyorum. Gece uyandığında da 1-2 dakika izin veriyorum, ağlama devam ederse gidip yatır kaldır yapıyorum, yatırınca sırtını sıvazlayıp elini tutarak şşş yapıyorum ve sessizce odadan çıkıyorum.

Uzun sürdü ama içime sinerek, yavaş yavaş yaptım uyku eğitimini. Belki birçok anneye göre tersten gittim, önce uykuyu öğrettim sonra gece emzirmesini kestim. Onu da yavaş yaptım. En az sancılı olacak şekilde. Bakalım diş zamanı nasıl olacak,  umarım bozulmaz =)

Burada son sözüm teşekkürlerim olacak. Öncelikle Uyku Meleği sevgili Seride’ye, gece-gündüz demeden her zaman yanımda olduğu için ve bizi çok iyi anlayıp nokta atışı çözümler bulduğu için. Eşime çok çok teşekkür, o olmasa yapamazdım. Uyku eğitimine cesaret vererek, hatta ısrar ederek başlamamı sağladı ve Ayşe her ağladığında bana sarılıp destek oldu, üzülmemem için elinden geleni yaptı, her seferinde bunu yapma sebebimizi hatırlattı. İkimiz de gerçekten tükenmiştik artık bin kere kalktığımız uykusuz gecelerden. Çok hassas olduğum, her şeye tepki gösterdiğim 1 ay boyunca beni hep alttan aldı. Ve kocaman bir teşekkür de canım arkadaşlarıma, Sena, İrem, Demet ve Özge’ye. Her gün ama her gün, sabah, akşam, geceyarısı demeden “yoruldum, bunaldım, şöyle ağladı, böyle oldu, uyudu, uyumadı ” vs. içimi hep onlara döktüm, sabırla dinlediler, ve GEÇECEK dediler. Ağladım, güldürdüler. İyi ki varlar, iyi ki hep yanımdalar.

Son söz: Uyku eğitimi vermeden önce çok net karar vermek gerekiyor. Bebeğiniz için buna karar verirseniz uzun ince yola bir yola giriyorsunuz, çok kısa da sürebilir benim gibi uzun da. Nasıl olursa olsun sizin ve bebeğiniz için sonu güzel olsun. Kesintisiz, mışıl mışıl uykularınız olsun.