Annelerden Sütlü Tarifler – 66
Bugün emzirme deneyimleri ve tavsiyeleri sevgili Hilal Anne’den. Yine Twitter’dan tanıştığım sevgili Hilal Anne’nin ve kızı Asya’nın maceralarını bloglarından takip edebilirsiniz. Bana sorularımın cevaplarını gönderirken yazdıklarını da izniyle paylaşmak istiyorum. “Annenin anneden başka dostu yok. İnsan emzirme döneminde tam da böyle güzel şeyler duymak ve bu duygularını paylaşmak istiyor.” Ne mutlu bana ve tüm annelere, bu duyguları paylaşarak hem mutlu oluyor, hem de bu paha biçilmez deneyimlerle yeni annelere destek oluyor, sütlerini arttırmaya yardımcı oluyoruz. Yaşasın anne gücü =)
İşte Hilal Anne’nin sütlü tarifleri:
1- Bebeğini emzirirken hissettiklerini 3 kelimeyle anlatabilir misin?
Bağlılık, aşk, huzur
2- Bebeğinle ıssız bir adada kalsan sütünü arttırmak için yanına alacağın 3 şey ne olurdu?
Su, hurma, yatak (iyi bir uyku şart!)
3- Emzirmeye yeni başlayan annelere ve anne adaylarına altın tavsiyen ne olur?
İlk 40 gün her zaman en zor olanıdır. Sabretsinler. Bebek istedikçe emzirsinler. Lansinoh kremi ceplerinden ayırmasınlar =) Negatif insanların söylediklerini kafalarına takmasınlar. Stresten uzak dursunlar. Hamilelikten itibaren bol bol su içsinler, hurma yesinler. Bebek uyuduğu zamanlarda anneler de dinlensinler, hatta mümkünse uyusunlar çünkü bol uyku=bol süt. Tam anlamıyla doymuş bir bebeğin uyuma problemlerinin de azaldığı kanaatindeyim.
4- Emzirme döneminde yaşadığın en komik olay neydi?
Esasen acıklı bir olay ama şimdi gülerek hatırlıyorum. Doğumdan sonra göğüslerim normal ölçülerinin iki katına çıkmıştı. Hamileyken giydiğim kıyafetler bile bana göğsüm yüzünden olmuyordu. İlk haftaki kontrolümüze düğmeleri patlamak üzere olan bir gömlekle gitmek zorunda kalmıştım. Neyse ki şal durumu kurtarmıştı =D
5- Emzirmeye başladığın andan itibaren en sinir olduğun soru neydi, ve şimdiki aklın olsa nasıl cevap verirdin?
Bir tane değil ki… “Acıkmış bu! Ne zaman yedirdin bunu? Doymuyor mu bu? Sütün mü yavan? Sadece anne sütümü alıyor? Ye ki sütün olsun!! Rejim mi yapıyorsun yoksa?” O zaman cevap veremiyordum kimseye çünkü lohusalığın verdiği aşırı bir duygusallık söz konusuydu bende. Üzülüyordum çok. ‘Acaba bebeğime yeterince iyi bakamayacak mıyım’ endişesi yaratıyorlardı bu hatunlar bende… Şimdiki aklım olsa yine cevap vermezdim ama bilgilerini kusmak isteyen, kendini profesör sanan kişiler ya bunlar (!), bırakırdım konuşsunlar…Onlar konuşurken onlara bakıp dinliyormuş gibi yapsaymışım aklımdan da komik cevaplar geçirip içimden gülseymişim…
