Zeynep Gözübüyük

Annelerden Sütlü Tarifler – 158

Bugün Sütlü Tarifler’e sevgili Dilek Anne’nin emzirme deneyimleri ve tavsiyeleriyle devam ediyoruz. İnanç dolu bir emzirme hikayesiyle yaşadıklarını paylaşıyor…

1- Bebeğini emzirirken hissettiklerini 3 kelimeyle anlatabilir misin?

Evlat aşkı, evlat sevgisi, ve rabbime minnettarlık…

2- Bebeğinle ıssız bir adada kalsan sütünü arttırmak için yanına alacağın 3 şey ne olurdu?

Su, hayallerim veee ayran =) Evet her emzirme sonrası 3 bardak su içiyorum sürekli hayal kuruyorum bebeğimin 6 aylık olduğunu birşeyin mememi acıttığını ve bebeğimin ilk dişinin ilk varlığını bu şekilde öğrendiğimi =) Ya da bebeğim yürümeyi öğrenmiş ama yalpalaya yalpalaya adımlıyor ve ayağı takılıp düşüyor ve mememde sakinleşiyor =) Bu hayallerim olmasa sütümü asla koruyamazdım ben… Ayran bu da çok ilginç şekilde sütümü arrtırıyor =) Günde yarım litre ayran tüketiyorum =)

3- Emzirmeye yeni başlayan annelere ve anne adaylarına altın tavsiyen ne olur?

Kesinlikle ve kesinlikle ilk andan itibaren emzirsinler veee aslaaaa “sütüm yok, gelmedi” demesinler… İki kez anne oldum ve doğum yaptım, odama geldim, hadi bakalım annesi emzir bebeğini deyip verdiler kızlarımı bir kere bile düşünmedim acaba sütüm geldi mi diye… Neden düşüneyim, tabii ki gelecek… Hala bilmiyorum ilk gün hatta ilk 4 gün sütüm varmıydı… Çünkü ilgilenmedim…. Ben emzirdim ve eminim ki sütüm vardı olmaması için bir sebep yoktu ki… Ve en büyük tavsiyem mutlu olsunlar huzurlu olsunlar. Evet çok şey değişti hayatlarında uykusuzluk , yemek yiyecek vakit bulamama, ev işleri, eş ile daha önce yapılan faaliyetlerde kısıtlama gibi gibi say say bitmez… Yeni hayatlarına baksınlar, elbet alışacaklar ve herşey güzel olacak buna inanıp emzirsinler, bebekleriyle aşk yaşasınlar çünkü balayı kadar kısa değerli bir süreç emzirme…Kısa diyorum çünkü bebeğim 3 aylık oldu ve doğum dün gibi….Eminim emzirme bittiği gün nasıl geçti diyeceğim…

4- Emzirme döneminde yaşadığın en  komik olay neydi?

Her günüm komik ki benim =) Ama en komik olayım sanırım geceleri bebeğimi emzirip yattıktan sonra birden ağlama ile uyanıyorum ve bebeğimin öğünü geldi diye memeye tutuyorum ve bebeğim daha çok ağlıyor =) Aç değil sadece emziğini düşürdüğü için ağladığını anladığımda kendi halime gülüyorum…

5- Emzirmeye başladığın andan itibaren en sinir olduğun soru neydi, şimdiki aklın olsa nasıl cevap verirdin?

Sütün var mı?? Tabii ki…. Ama bu laf az geliyor “var var” diyorum ve cevaba bak; “sütün geldiğini hissediyor musun, bebek yutkunuyor mu” =)

Cevap vermek için ölüyorum ya =) “Sütüm var ama bebek içmiyor, yutkunmuyor, içiyormuş gibi yapıyor” =)

Ve şunları eklemek istiyorum… Emzirmem hep sıkıntılı oldu, büyük kızımda 3 ay emzirebildim ve bunun getirisi tabii ki benim süt yapamamam yönündeydi… Bana bu lafı söylerken benim üzüleceğimi gerçekten tahmin edememiş olabilirler mi??? Bir lohusaya, yeni emziren kadına denecek şey mi bu! “Senin bünye süt yapamıyor, o kadar da süt için yiyip içiyorsun herşeyi”… Halbuki sadece ateşli ishal olmuştum ama azmettim, inandım, bebeğime süt vermek istiyordum, büyük kızımda yapamadığımı bu kez yapmak başarmak istiyordum… Belki de eksik olmadığımı da ispat etmek istiyordum çevreme…

Emzirme danışmanı ile görüştüm, emziren anneler sayfalarında kayboldum gittim… Bebeğimi emzirdim, süt az diye emmeyi reddetti sadece sağdım 3 saatte bir ve onu içirdim…Ama çok yorucuydu, manuel pompam vardı, buna rağmen pes etmedim, 20 dk+20 dk: 40 dk sağdım, kalan 20 dk da steril ettim sağdığım sütü. Isıt içir, gene steril et 3 saatim bitiyordu zaten…Neyse…Derken eşim geldi bir gün bana aktardan özel karışım almış ve çiftli elektrikli sağma makinesi, nasıl mutlu oldum… Bir de duymuş sarımsak bebeğin iştahını açarmış, emme sonrası 3 tane sarımsak tıktı ağzıma…

Ama bunun sonucunda  “aman tanrım” biberona alıştı ve meme almaz oldu, “bitti ya bitti, artık emziremeyeceğim” diye ağlarken eşim silkeledi gene beni ve bana şöyle dedi: “Sütün olmazsa bebeğimiz sadece mama alır ama sen olmazsan biz olmayız. Bizi biz yapan sensin ve sen gidiyorsun dedi bana, seni kaybediyoruz…”

Haklıydı. Çıldırmış gibi sağıyor, yiyor, içiriyor, doymadı diye krizlere giriyor, ağlıyor, “ben ne biçim anneyim, evet ben bozuğum, allah beni eksik yaratmış, ben süt yapamıyorum” demeye başladım…

Ve silkelendim ama anlatmadan geçemem kızımın da bunda çok büyük etkisi var… Bana ağlarken “ağlama” dedi “sütüm bitti kızım” dediğimde, “annecim süt çayı içersin sütün gelir memene” dedi ve allah babaya el açıp anneme süt ver memesine allah baba dedi… Bundan öte birşey yok…. Emzirdim, sağdım, emzirdim, sağdım veee başardım sütüm bebeğime yeter hale geldi kilo alımı arttı…

Ve bunu yazdığım bugünlerde gene sütüm azaldı ama biliyorum bir nedenle azaldı, bu bir süreç ve ben gene sağacağım süt üret, süt üret diye beynime hükmedeceğim… O oksitosin prolaktine boyun eğmeyeceğim onlar bana boyun eğecek veee daha çok süt üretecekler, ben asla pes etmeyeceğim…. 9 ay kusarken 35. haftamda doğum başladığında nasıl pes etmediysem bunda da pes etmeyeceğim… Onu dünyaya getirdim ve besleyeceğim, sütümün son damlasına kadar =)

Anneler asla pes etmeyin… Bebeğinizi doyuracak süt memelerinizde sizi bekliyor…